நெஞ்சோரத்தில் ஒரு ஈரம்

ஜோட்டுப் பிள்ளைகளாய் வெய்யிலில் ஆடி...
ஆற்றங்கரை குடைந்து களிமண் எடுத்து,
சொப்பு சட்டியில் கற்களி வைத்து...
கிளிஞ்சளில் அதை பறிமாறி,
அரசமர இலையில் விசிறி செய்து...
ஆலமர காற்றில் கண்ணயர்ந்து,
காவிரி தடத்தில் குழி பறித்து...
குவளைப்பூக் கொண்டு குளித்துலர்த்தி,
கருவேலம் சுள்ளியில் மச்சு வீடமைத்து...
ஊர் பிள்ளையாரை காவல்வைத்து,
வேப்பங்கொட்டையில் போர் நடத்தி...
கொட்டாங்குச்சியில் மழை குடித்து,
அலரிப்பூ மாலைமாற்றி நார்தாலி கட்டி...
பொழுதுசாய, புழுதியோடு சிரித்து,
வாழ்ந்த அந்த வாழ்க்கைகள்...
பாட்டி வீட்டில்!
வௌவால் வாழும் பரணில்
அடுத்த விடுமுறைக்காக சேமித்த,
எடுக்க மறந்த ரகசியங்களைப் போல் -
இனி கிட்டாத நினைவுகள்

A seed takes root

I tell my story as the moon wakes
to the stars and fishes by the lake
some leaves shed in laughter
and poetry grows when tears water
I harvest a new day for that night's sake

நித்யமல்லி

குயில் போடும் கூச்சலில் துயில் களைந்து

உள்ளங்கை வெப்பத்தில் கண்திறந்து

கன்னம் வருடியும் புறம் புரளும் சிணுங்கல்.

ரசித்து, முகநூல் காணாத வாசல் கோலமிட்டு

உள்வந்தால், விரல் பட்டு கைமாறும் கோப்பையில்

உள்ளம் விழிக்கும் ஓர் காலை வணக்கம்!

என விந்தையாய் ஒரு வாழ்க்கை செய்வோம்!

அடிபம்பில் குளியல், ஆழ்மனதில் வேண்டுதல்

உடல்வியர்க்க, உச்சி காய, நாவறள வேலை! முடிய

களைத்து அமர்ந்து, கதையுடன் காயும் சோறும்!

ஆறுதலாய் துவைத்துளர்த்திய காற்றாடிகள்.

கண்ணயர துணையாய் பழங்கதை பேசும் காகம்,

இவ்வாறு வானொலியுடன் மூன்றாம் ஜாமம்!

என விந்தையாய் ஒரு வாழ்க்கை செய்வோம்

தோட்டத்து மல்லிகையும், முற்றத்தில் ஊற்றிய ஈரமும்

மனதை உரக்க உரைக்க, மலர்ந்து, அகல் ஏற்றும் வேளை,

ஆற்றங்கரை காற்றலை சேர்க்கா மௌனத்திலும் -

நதியோர பிள்ளையார், வீதியோர கூட்டாளிகள். இடையே

கால்மணி குலுங்க, கண்வலை ஈர்க்க

நாம் ஆடும் யாருமறியா கண்ணாமூச்சியிலும் -

அடிவானம் வெட்கப்படும் சாயங்காலம்.

என விந்தையாய் ஒரு வாழ்க்கை செய்வோம்

குமுட்டி அடுப்பும், கோழிமுட்டை பல்பும்

பலகாலம் போன கதை சொல்லி,

பலகாரம் செய்துண்ணும் போதும்

பின் பலவாறு தினம் சொல்லும் ஒரே கதையில்

கைவிசிறிக்காற்றில் ஆடும் வளையோசை லயத்துடன்

இருள் கொண்டு பொருள் தேடி விடியும் நள்ளிரவு

என விந்தையாய் ஒரு வாழ்க்கை செய்வோம்

A dream of form in days of thought

If you don't remember, then what was the point?
Of the beginning and its ends

Of greedy hearts and tender thoughts

Of nights of moon and promise of stars

Of baby dreams and solid grounds

Of silent questions and answered kisses

Of taste of hunger and pleads for quiet
Of stolen wishes and empty verses
Of woes of gay and depths of faith
Of washed up desires and chosen poison
Of tales of burdock and minnows and elephants
Of honest haunts and bloodied silence
Of the short truth and longer shadow
Of anything from here back to the top
If you can't forget, then what was the point?

whatchamacallit?

அடர்ந்த காடு. தனிமையில்,

துணைதேடி ஒரு பூமரம்.

பார்க்க வந்த ராஜன் வியந்தான்.

இது கலை! இது  காவியம்!

பலவாறு புகழ்ந்தான் .

மேலும் அழகாய் ஆக்க வியைந்தான்.

இலைகளின் சரசரப்பு இரைச்சலை வெறுத்தான்.

கிளைகள் ஆடம்பரம் எனக் களைந்தான்.

குளிர் நிழல் பொழுதுக்கும் தேவையில்லையே!

பொருளின்றி காயும் தண்டு  வீணென்று வெட்டினான்

“இதனால் நான் நானாக இல்லாமலே போவேனே!

இவ்வாறு புண்ணாக்கி இத்-தையல் தேவையா”?

கேட்ட மரத்திடம்: "ஒப்பற்று இருப்பாய்

நான் கலைஞன்,  நம்பு என வருத்தினான் !"

உயர்ந்து காற்றில் ஆடிய மரம்,

அமர்ந்து கதை பேசும் மேடை ஆனது.

கற்பனையா , மிகும்  காவியமா  என்று அறிஞர்கள்  விவாதிக்க

பேதமையே,வெறும்  சோதனையே  என்று  கிறுக்கர்கள்  கெஞ்சினார்கள்.

தன் விதி  நிலை  வெறுத்த  மரத்திடம்

ஒரு  பூச்செண்டு கொடுத்து;

"நான் என்ன செய்தேன், இன்னும்

உன்  வேர்  உன்னிடம் தானே  கேட்டான்"!

எதனால் ஏமாற்றம், எதற்குப்  பழி என்றான்!

Stream of consciousness

The metronome of the chirping cricket pierces the serenity of the drip drop of the flowing water. Surprisingly, it's not annoying. Its interlude is in fact quite ... amalgamating? Is that a word? One side of the four petals of the fountain is flowing short, she notices. Following that thought comes another thought, which is, that, it’s quite brilliant she can make up the petal analogy for the flowing sides of the fountain. There isn’t anyone who is going to know that! There is a light in the far away window. It had earlier painted a nauseatingly domestic picture of a family having dinner, laughing and burping and sharing days’ worth of missed words! She turns her head away from that. There is a slight movement near the bush… probably frogs or something sinister that has been making the wheezing sound. A garden snake slithers into the fountain lake. It could be a light twig moving in the wind. Said wind carries the tantalizing aroma of drying grass settling down for the sultry night of promising rain. Its quiet erotic if one is into that sort of thing! Sprawling further comfortably on the dry lawn she turns her head heaven wards! Heaven ward! Again, nice phrasing! Is that light that’s twinkling far to the west some bright star...probably Venus or simply just a tower with blinky light?
Ah, who cares!
Ti-ting announces the sound. The first thing that pops in the mind "I'm not going to talk every again!" makes her chuckle. Like a drunken promise, I-won’t-talk-again has been broken many number of times that it has become a reflex to think that with every sigh.

Hey, she says wearily with all intentions to avoid talking.

Hi, comes a sort of bored automatic response!

This breaks the wont-talk idea into smithereens and brings the gruff reply; I have heard all that you have say.

And yet, and yet..

Time lapses into the sort of silence which precariously balances on the weak one's will to keep it together.

Maybe I’am the problem

Hmm. Maybe!

DON'T start!

On comes the complicated roll of eyes

This time it’s the other one who plays the card

The things you take for granted someone else is praying for.

Uh! rolls in the downward turn of the lips. Not exactly what I asked for.

You don’t know the end game

What do I care about the end? Don’t like the current play

You know, giving up is easy

Now! I have heard this bullshit from many people many times. It’s not about a moment’s mad decision. It is a culmination of a millions of indecisions having no point to play

The fountain flows fracturedly into the windy night

Look around you, look at the beauty, says the tiny Voice of the Head!

It'd still be beautiful tomorrow.

You don’t know that.

I don’t have to.

If you don’t like what you have, try and change it.

What if trying is what is killing you.

Don’t be dramatic. It will definitely be alright!

You know, everyone needs a purpose in life. Something to hold on to – a faith. A reason. A finger. A hope. Atleast. Something.

I think you like being this way

No. And that’s the point

Isn’t there no fight left in you.

I still have you. Annoyingly! But what else is the point. Fight and then fight some more! Where is the peace!

Peace is when you want it.

Exactly.

The last light in the far away curtain goes off for the night. Symbolic, that is.

Until the morrow!

LiveTweetingVayKay

Starting this series..

..to keep a log of gyans that udhith during vacation that when said out loud or in a more popular (ahem!!) space would have people doubling their eye -rolls and not so subtly shifting away!!

So dear non-existant reader..today you get to be the hero.and.the audience!!

#LiveTweetingVayKay

Just saying,starting this series.